การสอบกสพท.

กสพท. ที่ได้ยินกันคุ้นหูหรือเรียกจนติดปาก คือชื่อย่อ กลุ่มสถาบันแพทยศาสตร์แห่งประเทศไทย ซึ่งเป็นการรวมกลุ่มของคณะแพทยศาสตร์ 13 สถาบัน คณะทันตแพทยศาสตร์ 7 สถาบัน และคณะสัตวแพทย์ศาสตร์ 6 สถาบัน ซึ่งการสอบนี้มักจะเรียนกันโดยทั่วไปว่า รับตรงแพทย์ กสพท.

สาเหตุที่สนาม กสพท. มีความสำคัญอย่างมากนั่นก็เพราะว่าคณะแพทยศาสตร์จะไม่มีการเปิดรับในระบบแอดมิชชัน ขณะเดียวกันจำนวนเปิดรับผ่านรับตรง กสพท. ก็มีสัดส่วนที่สูง โดยขอหยิบยกข้อมูลปี 58-59 มาให้ดูกันค่ะ

ตารางจำนวนรับผ่านระบบ กสพท. (ข้อมูลปี 58- 59)

การสอบ กสพท. ปี	จำนวนรับ
กลุ่มแพทย์	2556	2557	2558	2559	2560
แพทยศาสตร์	1191	1215	1208	1198	?
ทันตแพทยศาสตร์	230	260	279	274	?
สัตวแพทยศาสตร์	–	–	–	120	?
รวม	1421	1475	1487	1592	?

เห็นได้ว่าจำนวนที่เปิดรับคณะแพทยศาสตร์จะอยู่ในกรอบ 1191 – 1215 ที่นั่ง ถือว่ามีจำนวนที่สูง คณะทันตแพทย์ก็จะโดนขึ้นมาหลัก 270 ที่นั่ง ส่วนคณะสัตวแพทยศาสตร์เพิ่งเริ่มเข้า กสพท. เมื่อปี 59 แต่จากตารางที่แสดงมานั้นก็พอจะทำให้เราตระหนักได้ทันทีว่าสนามนี้สำคัญกับว่าที่แพทย์จริงๆ

อย่างไรก็ตามเงื่อนไขการสมัครสอบ กสพท. มีข้อที่เป็นไฮไลท์สำคัญคือ

1. เด็กศิลป์ สามารถสอบกสพท. ในกลุ่มแพทยศาสตร์ได้ (ทันตะฯ กับ สัตวแพทย์ ปี 59 เด็กศิลป์ยังสอบแข่งขันด้วยไม่ได้ … ต้องรอเช็คข้อมูล กสพทปี 60 ให้ดี)
2. เด็กซิ่ว … ถ้ายังเรียนอยู่ปี 1 ก็สมัครสอบได้ ไม่ต้องลาออก
3. ไม่ใช้ GPAX หรือ เกรดเฉลี่ย ในการคำนวณคะแนน โดยจะวัดจากการสอบความถนัดแพทย์และ การสอบ 7 วิชาสามัญ ดังนั้นใครที่เกรดแย่ๆ ยังกลับตัวกลับใจทัน สนามนี้เขาให้โอกาสจริงๆ

4. สมัครปุ๊บ ได้รับสิทธิ์จัด 4 อันดับปั๊บ น้องจะต้องเลือก 4 อันดับ คณะใดจากสถาบันใดก็ได้โดยที่ยังไม่เห็นคะแนนสอบของตนเอง เพราะฉะนั้นวางแผนการเลือกให้เหมาะคือสิ่งสำคัญเลยนะคะ

สอบ กสพท. ใช้คะแนนกี่ส่วน แต่ละส่วนสอบอย่างไรบ้าง

          ตรงนี้คือสิ่งที่สำคัญมากทั้งการทำความเข้าใจ การทบทวนหนังสือ การลำดับความสำคัญในการเตรียมตัวสอบ เพราะ ติดไม่ติดแพทย์ กสพท. วัดจากองค์ประกอบ 2+1 อันได้แก่

1.วิชาเฉพาะ หรือ วิชาความถนัดแพทย์ คือวิชาที่สมัครสอบพร้อมสมัคร กสพท. ใช้เป็นสัดส่วนทั้งหมด 30% โดยประกอบด้วย 3 ส่วน ดังนี้

1.1 เชาว์ปัญญา เช่น คณิตศาสตร์ อนุกรมเลข อนุกรมภาพ การอ่านจับใจความ เป็นต้น

1.2 จริยธรรมทางการแพทย์ ซึ่งไม่มีสอนในห้องเรียน

1.3 ทักษะการเชื่อมโยง คล้ายๆกับ GAT ที่ก็มีส่วนที่แตกต่างกันอยู่บ้างนะคะ

สัดส่วนคะแนนของวิชาความถนัดแพทย์ถือเป็นวิชาที่มีค่าน้ำหนักสูงที่สุด น้องจึงต้องวางแผนและเตรียมตัวให้ดี

2.วิชาสามัญ

คือการสอบที่จัดสอบโดย สทศ. ใช้ 7 วิชา ในสัดส่วน 70% ได้แก่ วิทยาศาสตร์ (ฟิสิกส์ เคมี ชีวะ)  มีน้ำหนักคะแนน 40% คณิตศาสตร์ 20% ภาษาอังกฤษ 20% ภาษาไทย10% สังคมศึกษา 10% โดยมีเกณฑ์ที่ต้องสอบได้เท่ากับหรือมากกว่าร้อยละ 30 ทุกกลุ่มสาระวิชา

3.O-NET ม.6

ข้อสอบวัดมาตรฐานการศึกษาของโรงเรียน โดย O-NET จะไม่ได้นำมาเป็นสัดส่วนในองค์ประกอบการคิดคะแนน แต่น้องจะต้องทำคะแนนรวมทุกวิชาไม่ต่ำกว่า 60% ดังนั้นประเภทการสอบนี้ไม่ได้เช่นกัน

เส้นทางสู่การเป็นแพทย์ทหาร

“ผมจะเป็นหมอไปจนวันตาย ไม่ว่าผมจะไปทำอะไรก็ตามแต่ผมจะยังเป็นหมออยู่” หมอก้อง-ร้อยเอกนายแพทย์ สรวิชญ์ สุบุญ ตั้งปฏิญาณหนักแน่นที่จะใช้วิชาชีพเพื่อช่วยเหลือสังคม ซึ่งเขาได้รับการบ่มเพาะมาเมื่อครั้งเป็นนักเรียนแพทย์ในวิทยาลัยแพทยศาสตร์พระมงกุฎเกล้า (วพม.) การศึกษาวิชาแพทยศาสตร์และการฝึกฝนวิชาทหารให้อะไรกับชีวิตผู้ชายคนนี้บ้าง มาฟังจากปากของหมอก้องกันเลย
 

จุดเปลี่ยนจากครูสู่แพทย์ทหารตอนแรกไม่ได้อยู่ในความคิดที่จะเรียนหมอเลย อยากเป็นครู แต่พ่อแม่อยากให้เราเป็นหมอ สมัยนั้นเอนทรานซ์จะใช้คะแนนที่ดีที่สุด คะแนนตัวนี้สามารถนำไปยื่นตรงได้ที่วิทยาลัยแพทยศาสตร์พระมงกุฎเกล้าได้เลยตั้งแต่แรก ผมไม่ได้อยากไปยื่นแต่พ่อขอไว้ ปรากฏว่าสอบผ่าน เราก็คิดว่าไม่เอา จนพ่อขอร้องด้วยความที่เขาเป็นทหารด้วย ก็ได้มีโอกาสไปคุยกับอาจารย์ท่านหนึ่งที่เตรียมอุดมศึกษา เขาบอกว่าแกมันบ้า สถาบันก็ตั้งของมันอยู่แบบนี้ คนต่างหากที่เดินเข้าไปเอาวิชาความรู้ หลังจากนั้นเราทำได้ดีแค่ไหน ถ้าคิดว่าเราตั้งใจจะทำให้ได้ เรียนที่ไหนก็เหมือนกัน แล้วแกจะไม่สามารถเป็นลูกกตัญญูทำความดีให้พ่อให้แม่ได้เลยหรอ ผมก็โอ้ ใช่เลย จริงๆ แล้วมันไม่ได้ยากที่จะคิดได้แต่ว่าค่านิยมว่าต้องเรียนที่นั่นที่นี่มันเยอะ
 

เรียนทั้งหมอทั้งทหารคู่กันไปแพทยศาสตร์ พระมงกุฎฯ เป็นโรงเรียนทหาร หมายความว่าชีวิตความเป็นอยู่เป็นทหารอยู่ในค่าย แล้วเอาทหารมาเรียนหมอ วิชาชีพแพทย์ต้องได้ตามหลักเกณฑ์แพทยสภา วิชาทหารต้องได้ตามหลัก จปร. เพราะฉะนั้นต้องเรียนหนักมาก ปีหนึ่งมีการเรียนวิชาวิทยาศาสตร์ทั่วไปที่เกษตรศาสตร์ เรียกว่าเตรียมแพทย์ครับ พอขึ้นปีสองจนถึงปีหกจะไปเรียนที่ วพม. อนุสาวรีย์ชัยฯ เป็นการเรียนวิชาแพทย์เหมือนกับที่อื่น แต่ก่อนที่จะขึ้นปีสอง มีช่วงว่างตอนซัมเมอร์ ผมต้องเข้าไปฝึกทหารอย่างเดียวประมาณเกือบสองเดือนครับ ซึ่งถ้าถามว่าฝึกทหารหนักไหม อย่ามองภาพการเรียน รด. เพราะเทียบไม่ได้ ให้มองภาพของการเป็นนักเรียนนายร้อย จปร. และถ้าถามว่ามีความลดเหลื่อมกันไหม เป็นแพทย์ 100% และเป็นทหาร 100% เหมือนกัน เพราะฉะนั้นหนักทั้งสองอย่าง เพียงแต่ว่ามีการแบ่งเวลาที่ชัดเจน เข้ามาตอนแรกต้องปรับทั้งสภาพร่างกาย จิตใจ ที่สำคัญคือระเบียบวินัย พอผ่านช่วงนี้ไปได้แล้ว สิ่งที่อยู่ติดตัวเราไปโดยอาจจะรู้ตัวหรือไม่รู้ตัวก็ตามคือระเบียบวินัยและวินัยทหาร ทุกอย่างจะเปลี่ยนไปหมด

“วิ่งรุ่น ซื้อชุด ขุดกระบี่” พวกผมต้องใส่เครื่องแบบทหารในการเรียน เครื่องแบบทหารมีชุดขาวใหญ่ที่เห็นกันตามงาน ซึ่งนานๆ จะใช้สักที เรียกว่า ชุด ก. ชุดเขียวเรียกว่า ชุด ข. มีเครื่องแบบ ชุด ค. และชุดนักเรียนทหาร ทั้งหมด 4 ชุด “วิ่งรุ่น” เป็นประเพณีทางทหาร หมายความว่าเวลาเราเข้าไปที่ใหม่เขาจะมีการนับรุ่นใช่ไหมครับ วพม. รุ่น 28 ของผมไม่ได้มาด้วยความง่ายดายแต่แลกด้วยเหงื่อและหยดน้ำตา เราวิ่งรอบโรงพยาบาลโดยใส่ชุดฝึก รองเท้าคอมแบทจัดเต็ม แล้ววิ่งแถว 10 รอบ ระหว่างทางวิ่งๆ อยู่โดนพี่สั่งหมอบ วิดพื้น พอวิ่งรุ่นจนได้รุ่นแล้ว ภายในคืนนั้นประมาณตีสี่เราจะถูกปลุกขึ้นมาเพื่อ “ซื้อชุด” ทั้ง 4 ชุด อย่างเช่น ชุด ก. เป็นชุดใหญ่สุด ขอแลกด้วย 300 ยก อาจจะวิดพื้น 10 ยก 10 ยก คือ 20 ครั้ง จนกว่าจะครบ 300 ยกครับ พอผ่านช่วงนั้นมาได้แล้วทำให้เรามีความรักกันหมู่เพื่อนพ้อง รุ่นพี่รุ่นน้อง รักในสถาบัน ที่สำคัญทำให้เรามีความรักในการเป็นทหาร หลังจากที่เราได้รุ่น ซื้อชุด กระบี่ครบแล้ว จะมีการจัดฉลองให้เราด้วยพิธีลอดซุ้มกระบี่ รุ่นพี่ทุกคนที่ซ่อมเราจะใส่เครื่องแบบเต็มและถือซุ้มกระบี่ให้เดินลอดออกมา วันนี้ยังเป็นวันแรกที่เราจะได้เจอพ่อแม่หลังจากไม่ได้เจอสองเดือน เลยมีความประทับใจและภูมิใจว่า ไอ้ที่เราว่าเหนื่อยว่าหนักในการฝึกทหารก็ผ่านมาแล้วอย่างไม่ยากเลย

ออกค่ายลงชุมชนกิจกรรมเวชศาสตร์ทหารและชุมชน เป็นการลงชุมชนเพื่อทำวิจัย เพราะว่าการจะจบแพทย์ต้องมีการวิจัยและศึกษาชุมชน ลงไปเพื่อตรวจคนไข้ตั้งแต่ปีสองถึงปีหก แต่ว่าหลักสูตรเปลี่ยนไป อย่างเช่นปีสองลงไปวิจัยชุมชนขั้นต้น ปีสามไปวิจัยต่อยอด ต้องคลุกคลีกับชุมชนเป็นอาทิตย์ ผมไปที่ จ.ฉะเชิงเทรา และปีสี่-ปีห้าเป็นการลงชุมชนภายใต้วิชาเวชศาสตร์ครอบครัว ลักษณะการทำงานใกล้เคียงกัน

พอปีหกจะเรียนเวชศาสตร์ทหารในสนามรบ คือจำลองสถานการณ์ว่าอยู่ในสนามรบ รับข้อความทางวิทยุ เราจะอยู่ในที่ตั้ง ข้างหน้าเขาก็รบกันไป จะมี ว. มาบอกว่าตอนนี้มีคนเจ็บโดนระเบิดอยู่ที่ตำแหน่งนี้ให้เราไปรับ พวกเราถูกฝึกให้ไปเอง อ่านแผนที่ ดูเข็มทิศ พิกัดอยู่ตรงไหน เดินเท้า 4-5 กิโล แบกเป้สนามที่เป็นเปลผ้าแบบสองคนยกไปที่ตำแหน่งนั้นให้ได้ พอไปเจอคนไข้เราต้องปฐมพยาบาลเบื้องต้นแล้วแบกกลับมาที่ตั้งให้การรักษาต่อ ถ้าไม่ไหวส่งต่อเข้าโรงพยาบาลใหญ่อะไรแบบนี้ครับ

สิ่งสำคัญในการเป็นแพทย์ทหารขอพูดรวมดีกว่า ไม่ใช่เฉพาะแพทย์ทหารแต่เป็นแพทย์ทั้งหมดทั่วประเทศ ผมขอน้องที่ดีก่อน ผมขอคนดีก่อน จะเก่งจากไหนผมไม่สน เพราะว่าคนดีเอามาฝึกให้เก่งทีหลังได้ แต่คนเก่งแล้วเห็นแก่ตัวทำประโยชน์ให้กับใครไม่ได้ ยิ่งพอเป็นหมอแล้วเห็นแก่ตัว ไม่รับผิดชอบ มันคือชีวิตของคนได้เลยนะ พูดจากประสบการณ์ที่เห็นรุ่นน้องดูแลคนไข้ครับ

             

เคสที่ประทับใจที่สุด
เยอะนะครับ แต่ว่าถ้าถามถึงเหตุการณ์ที่ประทับใจที่สุด ปี2 ปี3 เขาเรียกว่าปีพรีคลินิก คือเป็นการเรียนวิทยาศาสตร์ทางการแพทย์ ปี 4 ปี 5 จะเป็นการเรียนชั้นคลินิกคือเจอคนไข้ พอปี 6 ถือเป็นหมอย่อมๆ คนหนึ่งเรียกว่าเป็นเอสเทิร์น ก็จะมีการปฏิบัติงานละเราก็จะวนไปตามวอร์ดต่างๆ เคสที่ประทับใจที่สุดมันมากจากเคสที่ผมไม่ได้ตั้งใจอะไรมากมายเป็นเคสทำคลอดครับ ตอนนั้นอยู่เวรห้องคลอด ก็ปกติแล้วเนี่ยต้องเล่าให้ฟังว่าภาพการอยู่เวรห้องคลอดเป็นอะไรที่น่าเบื่อมาก วันทั้งวันเราก็จะอยู่ในห้องและคนที่เขาจะคลอดมันไม่ใช่เหมือนเป็นหวัดที่มาถึงหมอเป็นหวัดจ่ายยากลับบ้าน เขาก็จะมาแบบปวดท้องซึ่งคำว่าปวดแต่ละคนไม่เหมือนกันอีกนะครับ ลักษณะห้องคลอดเป็นห้องสี่เหลี่ยมธรรมดาก็จะเป็นเตียงวางกันเป็นแถบๆ อีกด้านหนึ่งก็จะเป็นเคาน์เตอร์ทีเราอยู่ เตียงสมมติว่าสมัยนั้นน่าจะมีสัก 8 เตียง ก็นอนกันไป หน้าที่ของเราในลักษณะของคนที่จะคลอดคือท้องมันจะแข็ง คำว่าท้องแข็งคือมดลูกมันจะบีบตัวมากขึ้น เพื่อให้ลูกออกพูดง่ายๆ นะครับ มดลูกพอมันบีบปุปมันจะเรียกว่าเท่าไหร่ถึงจะคลอดได้ก็คือต้องดูที่ปากมดลูกถ้ามันเปิดสุดเมื่อไหร่พร้อมคลอด เปิดสุดคือ 10 ซม. บางคนมานอนปวดอยู่เป็นวันกว่ามันจะเปิดครบ แต่เคสคนไข้เคสนี้มานอนอยู่เกือบวัน เกือบ 24 ชม. เพราะว่าผมจำได้คือเวลาเราเข้าเวรเราเข้า 24 ชม. ก็นอนร้องปวดเดี๋ยวมันก็ปวดเยอะเดี๋ยวมันก็ปวดน้อยอะไรแบบนี้ หน้าที่ของเราคือการไปจับท้อง เขาเรียกว่า จับcontraction แปลว่าการบีบตัว ว่ามดลูกบีบตัวครั้งนี้นานกี่นาทีแล้วหายไปนานเท่าไหร่ และความแข็งของการบีบตัวเท่าไหร่ซึ่งมันสำคัญ ถ้าบีบเยอะไป บีบถี่ไปมดลูกแตกได้ หรือถ้าบีบห่างไปเราต้องเร่งยาเพิ่มเพื่อที่จะทำให้การบีบตัวดีขึ้นไม่งั้นมันไม่คลอดซะที ทุกครั้งที่มดลูกบีบตัวจะเจ็บมากฟังจากเสียงร้องแล้วเจ็บมาก ทรมานมาก แล้วก็จะได้ยินบ่อยมากเลยว่าจะไม่เอาอีกแล้ว มันก็เลยเกิดเป็นความเคยชินสำหรับตัวเราว่ามันก็ร้องแบบนี้ ก็ไม่ได้สนใจอะไรมากมาย สนใจแค่ว่าเดี๋ยวเราจะไปตรวจว่าปากมดลูกเปิดเท่าไหร่ ทุกกี่ชั่วโมง ตามคำสั่ง ตามหลักการเท่านั้นเอง

สุดท้ายแล้วปากมดลูกเปิดหมดแล้วเข้าห้องคลอดได้ ผมทำคลอดเอง มันเป็นเคสทำคลอดธรรมชาติที่ไม่ต้องผ่าทำได้อยู่ละ ก็ทำคลอดปกติ ตอนที่อยู่ในห้องคลอด มันไม่ใช่ว่าจะออกได้เลยอีก คือถึงแม้ปากมดลูกเปิดหมด มันต้องมีการเบ่ง และเราก็เชียร์เบ่งกันหน้าดำหน้าแดง ซึ่งมันรูทีนทุกเคสทำมาเป็นสิบๆ เคสก็เหมือนกันหมด จนคลอดออกมาแล้วต้องบอกว่าเคสนั้นเลือดเยอะมากเลย จำภาพได้เลย พอลูกออกมาปุป เด็กออกมายังไม่ร้องนะครับ มันต้องมีการดูดก่อน และก็มีตัดสายสะดือ เราก็ทำตามรูทีนว่าพอตัดสายสะดือปุป ก็บอกว่าเดี๋ยวหมอไปดูเด็กก่อนนะ แล้วเดี๋ยวเอามาให้คุณแม่อุ้ม เราทำคลอดที่ปลายเท้าแล้วก็มาคุยกับเขาและเราก็ไปที่ตู้อบเด็ก และเราก็ไปจัดการเด็กตรงนั้น จัดการเด็กก่อนแม่ทิ้งได้แล้วค่อยๆ ให้รกมันหลุดตัวมา แต่สายตาเขามองลูกเขาตลอดเวลา มองแบบไม่ไปไหนเลย ที่ร้องมาตลอดทั้งวันเงียบกริบเลยคือไม่เจ็บแล้ว สุดท้ายเช็ดตัวเด็กเสร็จ มาให้คุณแม่อุ้มเป็นไงครับได้ลูกผู้หญิงผู้ชายนะ น้องคนนั้นลูกผู้ชาย ผมก็บอกว่าได้ลูกผู้ชายนะครับเป็นไงหน้าเหมือนพ่อเหมือนแม่หรือเปล่า เขาก็ร้องไห้ คือภาพมันชัดมาก(น้ำตาคลอ) เขาบอกว่ามันเป็นร้องไห้ที่มีรอยยิ้มและเป็นการร้องไห้ที่มีความสุขและเขาก็บอกเราว่าคุณหมอขอบคุณมากนะคะ ที่ทำให้เขาได้เจอกับเทวดาตัวน้อยของเขาที่รอมาตั้ง 9 เดือน ทีนี้เขาก็บอกว่าขออนุญาตเอาชื่อคุณหมอมาตั้งเป็นชื่อลูก โอ้โห ผมเลยแบบทำอะไรไม่ถูกอ่ะ ณ ตอนนั้นจริงกว่าตอนนี้อีก คือมันมีความรู้สึกเหมือนกับว่านึกถึงแม่ว่าแม่เราคงรักเราไม่ต่างกัน วันนั้นอยากกลับไปกอดแม่ เหมือนกับว่าเราเห็นถึงความเจ็บปวดของคนไข้เป็นเรื่องปกติมาก ไม่ได้คิดอะไร แต่เคสนี้มันทำให้เราฉุกคิดว่า ปวดแค่ไหนแต่แค่เห็นลุกมันหายปวดหมดเลย มันไม่เจ็บไม่ปวดอีกเลย แล้วก็ภูมิใจที่เขาเอาชื่อเราไปตั้งเป็นชื่อลูกเขาเลยนะ มันภูมิใจครับ เหมือนกับว่าคนเป็นหมอแค่นี้อยู่ได้ละ สำหรับผมนะแล้วตั้งแต่วันนั้นมันทำให้เรารู้สึกเลยว่าผมจะเป็นหมอไปจนวันตาย ไม่ว่าผมจะไปทำอะไรก็ตามแต่ผมก็จะยังเป็นหมออยู่ มันสุดยอด

แนะรุ่นน้องสู่ใต้ร่มอินทนิลถามตัวเองให้ดีๆ ก่อนดีกว่า ตอนแรกน้องจะบอก จะอยาก จะคิด จะฝัน มันได้หมด ความชอบของตัวเองมันนำมาก่อน ใช่ แต่ความสามารถของตัวเองเราได้ไหม ถ้าคิดว่าเรียนได้และมีความตั้งใจก็ไปเลยครับ ต้องมีความมุ่งมั่นและเป้าหมายว่าจะเรียนไปเพื่ออะไร ผมมีความเชื่ออยู่เสมอว่าแอดมิชชั่นไม่ยาก ถ้าเรารู้จักตัวตนของเราดีและมีการเตรียมพร้อมที่ดีครับ คนเก่งแพ้คนที่เตรียมพร้อมดี

การสอบเข้าพระมงกุฎฯ คงเหมือนกับแพทย์ที่อื่นทั่วไปคือต้องสอบผ่านแอดมิชชั่น แต่แตกต่างที่น้องต้องเป็นทหารด้วย เพราะฉะนั้นใจสู้หรือเปล่า ไม่ได้ขู่นะครับ เพราะคนที่บอกว่ามันยากเหลือเกินก็คือยากเหลือเกิน แต่สำหรับคนที่บอกว่าก็แค่วิชาทหารไม่มีอะไรเลย สนุกจะตายก็คือสนุกจะตาย แต่ร่างกายต้องพร้อมนะครับ อย่าลืมว่าการเรียนแพทยศาสตร์ พระมงกุฎฯ มีหมวกสองใบ เป็นทั้งหมอเป็นทั้งทหารด้วย เพราะฉะนั้นน้องต้องเหนื่อยเป็นสองเท่าแน่นอน

 

วิทยาลัยแพทยศาสตร์พระมงกุฎเกล้า เป็นสถาบันผลิตแพทย์ทหารแห่งแรกและแห่งเดียวในประเทศไทย เพื่อจัดสรรแพทย์ทหารให้แก่เหล่าทัพต่างๆ ทั้งกองทัพบก กองทัพเรือ กองทัพอากาศ กองบัญชาการทหารสูงสุด รวมทั้งกระทรวงสาธารณสุข กระจายไปตามพื้นที่ต่างๆ ทั่วประเทศ ในการให้ความช่วยเหลือกำลังพล ครอบครัว ตลอดจนประชาชนที่อยู่ห่างไกลหรือพื้นที่เสี่ยงภัย ซึ่งเป็นการบรรเทาการขาดแคลนแพทย์ในกองทัพ และในชนบทของประเทศได้เป็นอย่างดี การสอบคัดเลือกบุคคลผ่านระบบรับตรง แบ่งเป็นประเภททุนกองทัพบก มีสถานภาพเป็นนักเรียนแพทย์ทหาร และประเภททุนโครงการผลิตแพทย์เพิ่ม มีสถานภาพเป็นนักศึกษาแพทย์ www.pcm.ac.th/druweb

แนวทางการศึกษาต่อคณะแพทยศาสตร์

คณะแพทยศาสตร์ เป็นสาขาหนึ่งของวิทยาศาสตร์สุขภาพ ซึ่งอย่างที่ทราบกันดีว่าคณะนี้เป็นวิชาชีพ ที่ทำหน้าที่เกี่ยวกับการ ตรวจวินัจฉัยโรค การบำบัดโรค การป้องกันโรค การเยี่ยวยารักษาอาการเจ็บป่วยต่างๆ เป็นแขนงอาชีพที่ต้องใช้ทักษะ และความรู้อย่างสูง ผู้ที่จบคณะแพทยศาสตร์แน่นอนว่าจะมีความสามารถ ในการปฏิบัติงานทางการแพทย์ และสาธารณสุข และยังสามารถป้องกัน และแก้ไขปัญหาสุขภาพของคนในชุมชนได้เป็นอย่างดี การศึกษาทางด้านแพทยศาสตร์ มีการศึกษาเฉพาะทางอีกหลากหลายสาขา และแต่ละสาขาก็ยังแบ่งย่อยออกไปอีกมากมาย หลักสูตรแพทยศาสตร์บัณฑิตใช้ระยะเวลาในการศึกษาตามหลักสูตร 6 ปี ดังนั้นผู้ที่สนใจเรียนคณะนี้ สิ่งสำคัยที่ขาดไม่ได้คือ ต้องมีจิตใจที่ชอบช่วยเหลือผู้อื่น เห็นคุณค่าของมนุษย์เท่าเทียมกันทุกคน และมีจิตสำนึกที่ดีต่อสังคม
 

 สาขาที่เปิดสอน

ภาควิชากายวิภาคศาสตร์
ภาควิชากุมารเวชศาสตร์
ภาควิชาจิตเวชศาสตร์
ภาควิชาจุลชีววิทยา
ภาควิชาจักษุวิทยา
ภาควิชาชีวเคมี
ภาควิชานิติเวชศาสตร์
ภาควิชาปรสิตวิทยา
ภาควิชาพยาธิวิทยา
ภาควิชาเภสัชวิทยา
ภาควิชารังสีวิทยา
ภาควิชาวิสัญญีวิทยา
ภาควิชาเวชศาสตร์ชันสูตร
ภาควิชาเวชศาสตร์ป้องกันและสังคม
ภาควิชาเวชศาสตร์ฟื้นฟู
ภาควิชาศัลยศาสตร์
ภาควิชาสรีรวิทยา
ภาควิชาสูติศาสตร์-นรีเวชวิทยา
ภาควิชาโสต ศอ นาสิกวิทยา
ภาควิชาออร์โธปิดิกส์
ภาควิชาอายุรศาสตร์

 คุณสมบัติผู้เข้าศึกษา

สำเร็จการศึกษาระดับมัธยมตอนปลาย (ม.6) หรือเทียบเท่า และมีคุณสมบัติตามระเบียบการสอบคัดเลือกของทบวงมหาวิทยาลัยหรือตามระเบียบของโครงการพิเศษของมหาวิทยาลัย หรือตามระเบียบของโครงการพิเศษที่คณะฯ ดำเนินการสอบคัดเลือกเองและต้องมีคุณสมบัติที่จะสามารถเข้ารับราชการได้ หลังจากจบการศึกษาเป็นเวลาไม่น้อยกว่า 3 ปี ทั้งนี้หากไม่รับราชการหรือไม่ทำงานตามที่กำหนดจะต้องชดใช้เงินแก่มหาวิทยาลัย และมีใจรักและชอบที่จะให้ความช่วยเหลือแก่เพื่อนมนุษย์ อย่างเท่าเทียมกันทุกคน
 

 แนวทางการประกอบอาชีพ แนวทางการเรียนต่อ

การศึกษาในคณะแพทยศาสตร์นั้นมีค่าใช้จ่ายในอัตราที่สูงมากผู้เรียนส่วนใหญ่มักเป็นผู้ที่ได้รับทุนการศึกษาตั้งแต่เริ่มเข้าเรียนดังนั้นเมื่อเรียนจบจึงจำเป็นต้องปฏิบัติงานตามสัญญาของทางราชการเป็นเวลา 3 ปี เพื่อชดใช้ทุน (ยกเว้นผู้เข้าศึกษาในสถาบันของเอกชน) หลังจากปฏิบัติงานเพื่อชดใช้ทุนแล้วแพทย์ที่มีความต้องการศึกษาต่อก็สามารถศึกษาต่อในระดับที่สูงขึ้น หรือศึกษาทางการแพทย์เฉพาะทางได้
 

 สถาบันที่เปิดสอน

มหาวิทยาลัยมหิดล
คณะแพทยศาสตร์พระบรมราชชนก 
คณะแพทยศาสตร์โรงพยาบาลรามาธิบดี
คณะแพทยศาสตร์ศิริราชพยาบาล

จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย คณะแพทยศาสตร์

มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ คณะแพทยศาสตร์

มหาวิทยาลัยขอนแก่น คณะแพทยศาสตร์

มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ คณะแพทยศาสตร์

มหาวิทยาลัยนเรศวร คณะแพทยศาสตร์

มหาวิทยาลัยบูรพา คณะแพทยศาสตร์

มหาวิทยาลัยศรีนครินวิโรฒ คณะแพทยศาสตร์

มหาวิทยาลัยมหาสารคาม คณะแพทยศาสตร์

มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ คณะแพทยศาสตร์

มหาวิทยาลัยรังสิต วิทยาลัยแพทยศาสตร์

วิทยาลัยแพทยศาสตร์กรุงเทพมหานครและวชิรพยาบาล

วิทยาลัยแพทยศาสตร์พระมงกุฎเกล้า

วิทยาลัยแพทยศาสตร์และการสาธารณสุขมหาวิทยาลัยอุบลราชธานี

สำนักวิชาแพทยศาสตร์มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีสุรนารี

ข้อมูลอาชีพแพทย์

1. สภาพแวดล้อมในการทำงาน

สถานที่ทำงาน 

คุณหมอส่วนใหญ่จะทำงานในโรงพยาบาลซึ่งแบ่งออกเป็นแผนกต่างๆ แล้วแต่ว่าจะทำงานในส่วนไหน ในกรณีที่เป็นการตรวจโรคทั่วไปการทำงานของหมอจะอยู่ในห้อง มีโต๊ะทำงานที่ใช้สำหรับตรวจและพูดคุยกับคนไข้ มีพยาบาลและผู้ช่วยคอยเป็นลูกมือในการทำงาน บรรยากาศก็จะเป็นการพบปะและสอบถามข้อมูลการรักษาคนไข้ ซึ่งจะแตกต่างกันไปในแต่ละราย มีการทำงานที่มีการพูดคุยเพื่อสร้างบรรยากาศที่ดีและไม่ทำให้เกิดสภาวะกดดันในการปฏิบัติหน้าที่  เมื่อทราบผลว่าผู้ไข้ป่วยเป็นอะไรก็จะส่งเรื่องไปตรวจยังแผนกต่างๆตามการรักษา   ซึ่งห้องทำงานของคุณหมอในแผนกต่างๆก็จะไม่เหมือนกัน ซึ่งแผนกต่างๆในโรงพยาบาลสามารถแบ่งได้ดังนี้ 

• อายุรแพทย์ - แพทย์ผู้เชี่ยวชาญด้านอายุของบุคคลศาสตร์
• สูตินรีแพทย์ - แพทย์ผู้เชี่ยวชาญด้านสูตินรีเวชวิทยา
• ศัลยแพทย์ - แพทย์ผู้เชี่ยวชาญด้านศัลยกรรม
• ศัลยแพทย์ออร์โธปิดิกส์ - แพทย์ผู้เชี่ยวชาญด้านศัลยศาสตร์ออร์โธปิดิกส์ (ศัลยกรรมกระดูกและข้อ)
• จักษุแพทย์ - แพทย์ผู้เชี่ยวชาญด้านจักษุวิทยา
• จิตแพทย์ - แพทย์ผู้เชี่ยวชาญด้านจิตเวชศาสตร์
• แพทย์โสตศอนาสิก - แพทย์ผู้เชี่ยวชาญด้านโสตศอนาสิกวิทยา
• พยาธิแพทย์ – แพทย์ผู้เชี่ยวชาญด้าน (พยาธิวิทยา)
• รังสีแพทย์ - แพทย์ผู้เชี่ยวชาญด้านรังสีวิทยา
• วิสัญญีแพทย์ - แพทย์ผู้เชี่ยวชาญด้านวิสัญญีวิทยา
• กุมารแพทย์ - แพทย์ผู้เชี่ยวชาญด้านกุมารเวชศาสตร์
• แพทย์เวชปฏิบัติครอบครัว - แพทย์ผู้เชี่ยวชาญด้านเวชปฏิบัติครอบครัว
• แพทย์เวชศาสตร์ฟื้นฟู - แพทย์ผู้เชี่ยวชาญด้านเวชศาสตร์ฟื้นฟู
• แพทย์เวชศาสตร์ฉุกเฉิน - แพทย์ผู้เชี่ยวชาญด้านเวชศาสตร์ฉุกเฉิน

สภาพการทำงาน 

สภาพการทำงานของคุณหมอในโรงพยาบาลเอกชน โรงพยาบาลรัฐบาล และโรงพยาบาลต่างจังหวัด จะมีสภาพการทำงานที่แตกต่างกัน  

1. โรงพยาบาลรัฐบาล คนไข้ค่อนข้างเยอะทำให้มีเวลาในการรักษา หรือ ดูแลคนไข้ในแต่ละรายค่อนข้างน้อยเพื่อให้การรักษามีความทั่วถึง จึงเห็นได้ว่าแพทย์ในโรงพยาบาลรัฐบาลจะมีภาระหน้าที่รับผิดชอบเยอะ และได้แสดงศักยภาพทางการทำงานอย่างเต็มที่ มีการแบ่งหน้าที่ในการรักษาอย่างชัดเจนตามแผนกต่างๆ  งบประมาณการทำงานต่างๆจะขึ้นอยู่กับรัฐบาล 
2. โรงพยาบาลเอกชน  คนไข้น้อยกว่าเนื่องจากค่าใช้จ่ายในแต่ละครั้งค่อนข้างสูง มีการแบ่งหน้าที่ในการรักษาอย่างชัดเจนเช่นกัน  จะมีเรื่องงานบริการเข้ามาเกี่ยวข้องเพราะต้องดูแลคนไข้แต่ละรายอย่างใกล้ชิด มีเวลาอยู่กันคนไข้ค่อนข้างมาก จึงต้องมีจิตวิทยาในการพูดคุยกับคนไข้และญาติ ยกตัวอย่างเช่น หมอเด็กนอกเหนือจากการรักษาคนไข้แล้ว ยังต้องมีจิตวิทยาในการพูดคุยกับผู้ปกครองของเด็กให้เข้าใจในเรื่องการรักษาด้วย  
3. โรงพยาบาลต่างจังหวัด ส่วนใหญ่มีหมอรักษาการน้อย โดยเฉพาะต่างจังหวัดในอำเภอเล็กๆหรือห่างไกล คุณหมอหนึ่งท่านจะต้องรักษาคนไข้ได้ในหลากหลายอาการ และอาจมีหน้าที่นอกเหนือจากการเป็นหมอคือดูแลสิ่งที่ขาดเหลือในโรงพยาบาล ยกตัวอย่างเช่น แพทย์หญิง อนงค์พร ต้องไปรักษาการเป็นผู้อำนวยการโรงพยาบาล มีหมอประจำการเพียงสองคน ทำให้ต้องมีการผลัดกันเข้าเวรคนล่ะ 15 วันต่อเดือน และโรงพยาบาลแห่งนั้นยังไม่มีโรงอาหารเป็นสัดส่วน จึงต้องทำงบประมาณเพื่อสร้างโรงอาหารให้กับทางโรงพยาบาล การทำงานจะมีความท้าทายและต้องสามารถแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้าได้อย่างดี เพราะจะมีปัญหาในเรื่องของเครื่องมือ หรือ อุปกรณ์ทางการแพทย์ที่ไม่เพียงพอ คนไข้ที่อาการหนักเกินกว่าจะรักษาในโรงพยาบาลได้ ซึ่งถือว่าเป็นประสบการณ์ที่ดี 

ประเภทของลูกค้า

ประเภทของคนไข้ที่เจอจะแตกต่างกันระหว่าง โรงพยาบาลรัฐบาล โรงพยาบาลเอกชน และโรงพยาบาลต่างจังหวัด 

1. โรงพยาบาลรัฐบาล  จะได้พบกับคนไข้ที่หลากหลายระดับ ตั้งแต่ยากจนที่สุด ไปจนถึงร่ำรวยมีฐานะที่สุด  แต่ต้องมีการให้บริการทางการแพทย์ที่เท่าเทียมกันทุกคน จำนวนคนไข้ในแต่ละวันมีปริมาณที่มาก คนไข้จะต้องรอคิวเพื่อรับการรักษาเป็นเวลานาน เพราะฉะนั้นคุณหมอต้องเป็นคนใจเย็นไม่มีอารมณ์ด้านลบในระหว่างการทำงาน  
2. โรงพยาบาลเอกชน  คนไข้ส่วนใหญ่จะเป็นคนมีฐานะทางการเงินตั้งแต่ระดับปานกลางขึ้นไปจนถึงระดับสูง                นอกเหนือจากจะต้องรักษาดูแลคนไข้อย่างใกล้ชิดแล้วยังต้องมีการให้บริการที่ดีและการเอาใจใส่กับทั้งคนไข้และญาติของคนไข้
3. โรงพยาบาลต่างจังหวัด  คนไข้ในโรงพยาบาลต่างจังหวัดจะค่อนข้างมีความเกรงใจและเห็นความสำคัญของคุณหมอมาก มีความเป็นกันเองและหยิบยื่นน้ำใจต่างๆให้คุณหมอ เนื่องจากมีหมอน้อยทำให้คุณหมอต้องทำงานหนักในหลายๆส่วน  ทำให้บรรยากาศการทำงานระหว่างคุณหมอกับคนไข้ไม่ตึงเครียด มีความใกล้ชิดและสนิทสนมกัน 

ลูกค้าของคุณหมอจากทั้งโรงพยาบาลรัฐบาล โรงพยาบาลเอกชน และโรงพยาบาลต่างจังหวัด คือคนไข้ที่คุณหมอจะต้องให้การรักษาอย่างเท่าเทียมกันนอกจากนั้นยังรวมไปถึงญาติของคนไข้ที่คุณหมอต้องเอาใจใส่ในเรื่องของสภาพจิตใจ เพราะคนไข้บางรายอาจป่วยเป็นโรคที่รักษาไม่หาย หรือ ร้ายแรง สภาพจิตรใจของญาติผู้ป่วยก็มีผลต่ออาการของคนไข้เช่นกัน 

อาชีพนี้ต้องทำงานร่วมกับอาชีพ/ตำแหน่งงานใดบ้าง

คุณหมอจะมีการส่งต่องานระหว่างหมอด้วยกันเองตามอาการของโรค แพทย์ที่ตรวจโรคทั่วไปจะส่งต่อคนไข้ไปที่แพทย์เฉพาะทางของโรคนั้นๆ  ระดับการส่งต่องานของคุณหมอตามความยากง่ายของอาการก็ขึ้นอยู่กับประสบการณ์การทำงานของคุณหมอด้วย  นอกจากนั้นยังต้องทำงานร่วมกับ แพทย์ผู้ช่วย พยาบาล ผู้ช่วยพยาบาล หากมีการผ่าตัด จะต้องมีหมอดมยา หากต้องส่งชิ้นเนื้อไปตรวจจะต้องส่งไปที่ ทีมวิจัย  จะมีการส่งต่องานเสมอแล้วแต่ว่าต้องทำขั้นตอนอะไรต่อ ซึ่งมีมากมายตามอาการของโรคนั้นๆ  

2. คุณลักษณะของงาน

เป้าหมายของงาน / โจทย์ใหญ่ของงาน /ความท้าทายของงาน 

แพทย์แบ่งออกเป็นหลากหลายแขนงมากตามอาการของโรค ซึ่งทุกแขนงมีความสำคัญเท่าเทียมกัน และมีจุดประสงค์หลักเดียวกัน คือการได้ใช้ความรู้ความสามารถรักษาคนไช้ให้หายขาดหรืออาการดีขึ้นจากเดิม                                     โดยผ่านกระบวนการวินิจฉัยและหาหนทางการรักษา ซึ่งสิ่งที่ท้าทายที่สุดคือการรักษาชีวิตของคนไข้ให้ได้นานที่สุดไม่ว่าจะวิธีทางการแพทย์หรือในเรื่องของกำลังใจที่ให้คนไช้สามารถดำเนินชีวิตได้อย่างมีความสุข

Work process 

ขั้นตอนการทำงานของอาชีพหมอคือ 

1. พูดคุยเพื่อสอบถามอาการของคนไข้ มีการตรวจเบื้องต้นว่าป่วยเป็นโรคอะไร 
2. เมื่อทราบอาการแล้ว หากเป็นอาการป่วยที่สามารถรักษาได้ทันที  คุณหมอจะจ่ายยา และบอกถึงวิธีการที่คนไข้จะดูแลตัวเองหลังจากกลับบ้าน แต่หากเป็นอาการที่ต้องรักษาต่อก็จะส่งต่องานไปยังแพทย์ผู้เชี่ยวชาญตามอาการนั้นๆ 
3. หากเป็นหมอผู้เชี่ยวชาญ ในตอนเช้าก็เดินจะตรวจดูอาการของคนไข้ในความดูแลทุกๆคนว่ามีการเปลี่ยนแปลงอย่างไรบ้าง 
4. นำผลที่ได้มาวินิจฉัยเพื่อจะดำเนินการรักษาต่อในขั้นตอนต่อไป ซึ่งคนไข้บางรายอาจใช้เวลารักษานานหลายปีกว่าจะหายขาด 
5. นอกจากนี้ก็จะมีการแบ่งตามหน้าที่ความรับผิดชอบของคุณหมอตามแผนกต่างๆซึ่งมีการทำงานที่ไม่เหมือนกัน คุณหมอที่มีหน้าที่ตรวจชิ้นเนื้อ ฉายรังสี  ผ่าตัด จ่ายยา การทำงานในแต่ละวันก็จะขึ้นอยู่กับว่าเป็นคุณหมอแผนกไหน   
6. ยังมีในเรื่องของการเข้าเวร ที่ต้องทำงานเกินเวลาจากเดิม และ เหตุการณ์ฉุกเฉินที่อาจถูกเรียกตัวเข้ามาปฏิบัติหน้าที่นอกเวลางาน ซึ่งคุณหมอต้องมีความพร้อมเสมอ 

Career path/ความก้าวหน้าของสายอาชีพ 

ความก้าวหน้าของอาชีพหมอจะมาจากอายุการทำงาน เพราะจะเป็นระบบเดียวกับข้าราชกาล คือมีการเลื่อนขั้นตาม ซี เมื่อมีอายุการทำงานและประสบการณ์มากขึ้น ตำแหน่งและหน้าที่รับผิดชอบก็จะเพิ่มมากขึ้น ทำให้สามารถรักษาโรครักษาและวินิจฉัยอาการที่ยากของคนไข้ได้ นอกจากนั้นยังจำเป็นต้องมีการศึกษาเพิ่มเติมในเรื่องของวิชาการ คือ การเรียนต่อในระดับปริญญาโท และ เอก เพื่อเพิ่มเติมความรู้ในเชิงลึกของการรักษาในแขนงนั้นๆ   

บุคลิก นิสัยของคนที่เหมาะจะทำอาชีพนี้ 

1. คุณหมอต้องเป็นคนใจเย็นเพราะต้องทำงานกับคนไข้ที่มีทั้งความกังวลใจไม่สบายใจ                                            คุณหมอจำเป็นต้องมีวิธีการพูดคุยและให้การรักษาอย่างเข้าใจมากที่สุด 
2. มีน้ำใจเอื้อเฝื้อเผื่อแผ่ มีมนุษยสัมพันธ์ที่ดี  มีจิตวิทยาในกรรักษาและการพูดเพื่อหาทางออกและสร้างความสบายใจให้กับคนไข้ 
3. เป็นคนที่ชอบศึกษาหาความรู้ตลอดเวลา เพราะมีโรคใหม่ๆ เทคโนโลยีและการรักษาใหม่ๆเกิดขึ้นตลอดเวลา 
4. มีทักษะความรู้ที่ดีสามารถแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้าได้อย่างดีมาก เพราะต้องเผชิญกับสิ่งที่ไม่คาดคิดอยู่ตลอดเวลา เช่นคนไข้ช๊อค การผ่าตัดมีการผิดพลาด เลือดไหลไม่หยุด ต้องมีคนที่มีสติและคิดหาทางแก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้นได้ตลอดเวลา 
5. ต้องมีความกล้าในทุกๆอย่าง กล้าตัดสินใจ กล้าลงมือทำ ไม่กลัวเข็ม ไม่กลัวเลือด อุปกรณ์การแพทย์ต่างๆหรืออวัยวะต่างๆในร่างกาย เพราะเป็นสิ่งที่เราต้องพบเจอในทุกๆวัน 

3. คุณค่าและผลตอบแทน

ผลตอบแทน 

ในเรื่องของระบบเงินเดือนนั้นหากเป็นแพทย์ในโรงพยาบาลของรัฐ จะมีระดับเงินเดือนตามขั้นโดยข้าราชการพลเรือนมีระดับขั้นตั้งแต่ ซี 1 ถึง ซี 11 ซึ่งแต่ละระดับก็จะมีคุณสมบัติแตกต่างกัน   โดยแพทย์เริ่มต้นจะได้รับบรรจุเป็น ซี 4 ซึ่งมีขั้นเงินเดือน 8,190 บาท ในแต่ละซี จะมีขั้นเงินเดือนหลายๆขั้นเป็น 10 ขั้น เช่น ซี 1 มีขึ้นเงินเดือนต่ำสุดคือ 4,100 บาท สูงสุดคือ 7,260 บาท ซี 11 ขั้นต่ำสุดคือ 29,690บาท สูงสุดคือ 57,190 บาท ซึ่งตัวเลขต่างๆเหล่านี้เปลี่ยนแปลงได้ตลอด  ขึ้นอยู่กับระเบียบของก.พ. หรือคณะกรรมการข้าราชการพลเรือน สำหรับคุณหมอถ้าไม่มีปัญหาอะไรทุกๆปีก็จะได้เลื่อนขึ้นเงินเดือน 1 ขั้น หรือ 2 ขั้นถ้ามีความสามารถ นอกจะนี้ยังมีการเลื่อนซีด้วย บรรจุครั้งแรกเป็นซี 4 แต่เป็นขั้นควบคือควบซี 5 และซี 6 ด้วย ถ้างทำงานครบ 2 ปีเต็ม จะถูกเลื่อนให้เป็นซี 5 โดยอัตโนมัติและถ้าทำงานต่อไปอีก 4 ปีก็จะได้เลื่อนไปเป็นซี  6 เห็นได้ว่าจะเลื่อนตำแหน่งและฐานเงินเดือนขึ้นไปเรื่อยๆตามอายุการทำงาน 

คุณค่าของอาชีพนี้ต่อคนรอบข้างและสังคม 

อาชีพหมอกำเนิดขึ้นเป็นวิชาชีพแรกๆและมีความสำคัญเป็นอย่างมาก เพราะไม่ว่าจะเป็นการเกิด   แก่ เจ็บ และ ตาย ต่างต้องอาศัยความรู้ความสามารถทางการแพทย์ทั้งสิ้นและวิชาชีพหมอก็ถูกพัฒนาขึ้นมาเรื่อยๆทั้งในเรื่องความรู้ความสามารถ เทคโนโลยีทางการแพทย์  การค้นคว้าวิธีการรักษาใหม่ๆ เพื่อให้ผู้ป่วยหายขาดจากอาการ เจ็บน้อยลง และย่อระยะเวลาในการรักษาให้สั้นลง วิธีการต่างๆก็เพื่อให้คนในสังคมไม่ทุกข์จากการมีโรคภัยไข้เจ็บ สามารถดำเนินชีวิตได้อย่างปกติจากการได้รับการรักษา โรคภัยเกิดขึ้นได้ทุกวันและเกิดขึ้นได้กับทุกคน อาชีพหมอจึงถือว่าเป็นอาชีพที่มีความสำคัญต่อสังคมเป็นอย่างมาก 

4. ทักษะ ความรู้ ความสามารถ

วิชาที่จะเรียนในคณะแพทย์ศาสตร์นั้น มีการเรียนการสอนที่แตกต่างกันตามสถาบัน แต่มีวิชาหลักที่เหมือนกันนั้นคือ  ปี 1-3 เรียน Basic science และ Basic medical science

Basic science คือเคมี ชีวะ ฟิสิกส์
Basic medical science เป็นวิชาแพทย์

• behavior sci เป็นวิชาการจัดการ จิตวิตยา การวิจัย การเข้าใจคนไข้ 
• anatomy กายวิภาค เป็นสิ่งที่จับต้องได้ทั้งหมด
• physiology เป็นการทำงานของร่างกาย
• pathology การเปลี่ยนแปลงของร่างกายที่ทำให้เกิดโรค
• phamacology เรื่องของยาหลักการ การออกฤทธิ์ กลไล ฯลฯ

ซึ่งแต่ละเรื่องก็จะแบ่งแยกไปตามระบบต่างๆของร่างกาย

• basic sci เกี่ยวกับเชื้อโรค กลไกการเกิด
• Integument  ระบบปกคลุมร่างกาย เช่น ผิว ผม เล็บ
• locomotive ระบบเกี่ยวกับการเคลื่อนไหว ได้แก่กระดูก กล้ามเนื้อ,,,,
• cardiovascular ระบบหัวใจและหลอดเลือด
• respi การหายใจ
• gastro-intestinal ทางเดินอาหาร
• KUB ทางเดินปัสสาวะ
• reproductive การสืบพันธ์
• neurology ระบบประสาท

ปี 4-5 จะเป็น clinical skill คือการเรียนรู้การทำงานจริง และการฝึกกับผู้ป่วยจริง

จะแบ่งออกเป็นแผนกต่างๆดังนั้น

• OB-gyne สูติ-นรีเวช
• surgery การผ่าตัด
• internal medicine การรักษาโดยการใช้ยา
• pediatric เด็ก
• orthopedics กระดูกและข้อ
• ophthalmology ตา
• ENT หู คอ จมูก
• Emergency ฉุกเฉิน
• Anas ดมยาสลบ
• commed-fammed การดูแลแบบองค์รวม การทำวิจัย
• psychiatric จิตเวช
• rehabilitation กายภาพบำบัด

ปีที่ 6  เป็นการเริ่มทำงานจริง ภายใต้การควบคุมก็จะวนไปหลายหลายส่วนหลายๆโรงพยาบาล ทำงานทุกวันไม่มีวันหยุด อาทิตย์ละ 7 วัน วันใหนอยู่เวรก็ต้องอยู่บนโรงบาล 24 ชั่วโมงวันรุ่งขึ้นก็ทำงานต่อ แต่เป็นชั้นปีที่สนุกที่สุดเพราะได้ลงมือปฏิบัติจริง 

ซึ่งการเรียนตามหลักสูตรทั้งหมดนี้นอกจากจะต้องมีความถนัดทางด้านวิชาวิทยาศาสตร์ และต้องเรียนสาย  วิทย์ – คณิต ในชั้นมัธยมปลายแล้ว ยังต้องมีความชอบและสนใจในวิชาย่อยต่างๆด้วย เพราะเนื้อหาการเรียนค่อนข้างเยอะมีการท่องจำ ต้องมีวินัยและความขยันอย่างมากในการเรียน ซึ่งคุณหมอจะเรียนแพทย์ทั่วไป 6 ปี และ แยกเป็นแพทย์เฉพาะทางอีก 3 ปี 

5. เครื่องมือที่ใช้ในอาชีพนั้น

คุณหมอแต่ละคนจะมีเครื่องมือที่ใช้ในการรักษาโรคแตกต่างกันตามอาการของโรค แต่จะมีสเตตโตสโสป(Stethoscope) หรือ หูฟัง ที่มีไว้สำหรับฟังเสียงผิดปกติในร่างกาย โดยเฉพาะเสียงการเต้นของหัวใจพกไว้ เพื่อใช้ในการตรวจอากาศเบื้องต้นของโรค เป็นเครื่องมือเป็นเหมือนสัญลักษณ์ของคุณหมอที่คุณหมอทุกคนจะขาดไม่ได้